Жақау, ДиДи - Елім-ай

Еріксіз жас келеді Елім-айды оқығанда
Сол Елім-ай ұсынады кітап болып оқырманға
Өзінің зарлы мұңын, жан түршігер азаптарын
Азабын өзгенің емес мұңлы азабын қазақтардың
Жоңғарлар жинап жасақтарын ойран салды
Қанын төгіп қазақтардың олжалады малды
Қарсы алдық ажалды, көрсеткенмен сұр қанжарды
Тоқтата алмадық аштыққа дейін жанжалды
Артқа тастап мал-жанды, жоңғар жеді олжаңды
Тарихшылар әлі де айталмай отыр болжамды
Қаншамасы соғыстан, қаншамасы аштықтан
Өліктердің иісі сезілген дейді қашықтан
Жанарлардан жас шыққан, нәрестелер ашыққан
Ес ауғаннан балық іздеп кеткен еді балшықтан
Бақа, шаян, көртышқан, дем ала алмай тұншыққан
Осы оқиға себеп болып Елім-айдай ән шыққан
1921 тағы айналдық тірі өлікке
Тарих мұны ешқашан шығара алмас өтірікке
Жыладық өкіріп те, жұлып жедік адам етін
Көрші елдер де тартқан бұл зұлматтың шетін
1932 ашаршылықтың шырқау шегі
Адам адамға азық болды жасырамыз нені
Аштықтан қарын ісіп жол бойы жатты азып
Білгің келсе ақиқатты қара тарихты қазып
Кеңес үкіметі - саясаты сасық
Мұны мен емес тарих өзі кеткен жазып!

Қайырмасы:

Қаратаудың басынан көш келеді,
Көшкен сайын бір тайлақ бос келеді,
Елім-ай, Елім-ай.

Диди:

Ия, күрсінемін ақтарсам тарих бетін
Қайран елім еңіреп елім-ай деп не көрмедің
Жоңғарлар ойсыратты,қалмақтар әлсіретті
Ақтабан шұбырынды, оған қоса аштық дерті
1921 екіншісі 31-де
Кеңес үкіметі жазалады ауыр түрде
Голощёкин саясаты қазақ елін зар жылатты
Аша тұяқ қалмасын деп жеп отырған малын тартты
Қолдан жасап отырған салықтардың саны артты
Зиялыларды халық жауы, ұлтшылдар деп атты
Олардың басты мақсаты құрту болды қазақтарды
14 жылдың ішінде 4 миллионы қаза тапты
Баланың көз жасы, аналар мұң-зары
Сұрапыл ұлы нәубет, жазықсыз қазақтың қаны
Бір уыс бидай, тары, аштықтағы құйқа дәмі
Көрмесем де көз алдымда елім-айдың зарлы әні!