Qarakesek, Dastan - Тұман

Төмен қарады басың
Төмен қарады көздерің
Құлап барады жасың
Жаңбырдай күздегі

Сыбырлаған үнің
дірілдеген ерінің үміттенуің
Денемді тітіркендірет
Сабыр ет бұл соңғы рет

Арамызда Тұман сені көрмей тұрм
Мені байлап тсады уақыт саған жібермей тұр
Арамызда Тұман тұман сейілмей тұр
Көзің жылап жүрегің сенбей тұрсада

Қайдан ғана жолықтың маған
Салдым сенің жаныңа жара
Калып еді көзің төмен қарап
Қайда қалдың қанатың қанап

Түнек болып көрініп жап жарық қала
Жылап тұргандай бірге бар ғалам
Шаршадыңба түнекте қала
Өткенді қалап Көктемді қалап

Қала қалама бітті өткен өлді
Бәрін өз қолдарымызбен көмдік
Жаққан шырақ жанбай жатып сөнді
Маңдай ға жазғанына көндік

Кайтесің Төнді
Төбемізге бұлт
Қайтесің бөлді
Жүрегімнен жұлып сені