ARO - Қимастық жыры

Қою қоңыр күз
Сені маған сағым қылды
Бұғанам босап
Сенсіз менің сағым сынды

Оралма маған
Оралуға кешіктік біздер
Сен де және де мен де
Жанымды тербе

Жалғыздықтың ащы әуені
Мінімді көрме
Өзіңдікін ашшы әуелі
Менің ішімде

Қуыс жатыр толтырылмайтын
Тоналған өзге жанмен

Біз қуған арман
Орындалмай қаза болған күн
Ол мені жалғыз
Бақытымнан айырған түн

Ол сені ақ отауға ап барады
Абыройыңды ақтарады
Бір өкінбей от жанары
Жақындауға оқталады

Сонда сенің маған деген
Ақ сезімің жоқ болады ма
Сен одан өтінесің өкіресің
Серуеніңе өкінесің

Ала боздап таң атқанда
Әйел болып жетілесің
Мендік жүрек не тілесін
Өзіңді өзің өлтіресің бе
Әлде оны кешіресің бе?

Талай қоңыр күз
Мені есептен жаңылдырды
Нәзік сезімсіз
Қошсыз көңіл, жаным мұңлы

Ақырында іздеп
Таптым кеткен ауылыңды
Жақтым қайта үмітімді үзген
Үміт жәй көру

Хәл жағдай білу жайды ұғу
Шалға шәй құю
Ұғып қоярдан қаймығу
Бір бала көрсем

Менен бе екен деп ой құру
Дәл солай болса егер
Қан жұтып, қайғыру

Біз қуған арман
Орындалмас қаза болды күн
Шал мені жалғыз
Бақытымнан айырған түн

Ол сені ақ отауға ап барады
Абыройыңды ақтарады
Бір өкінбей от жанары
Жақындауға оқталады

Сонда сенің маған деген
Ақ сезімің жоқ болады ма
Сен одан өтінесің өкіресің
Серуеніңе өкінесің

Ала боздап таң атқанда
Әйел болып жетілесің
Мендік жүрек не тілесін
Өзіңді өзің өлтіресің бе
Әлде оны кешіресің бе?